Droga usłana słowami
Dużo mówi się na temat tego, że partner jest lustrem, w którym można się przejrzeć, zobaczyć czego w sobie nie akceptujemy, nie przyjmujemy, co wypieramy, a co kochamy. Najczęściej dotyczy to zachowania – szczególnie niewłaściwego. Pogląd ten dotyczy również dysfunkcji fizycznych. Choroby partnera są „narzędziem” do rozpoznania jego potrzeb, głównie natury psychicznej.
Zaczynam swą podróż – Nieoznakowanym szlakiem, być może niełatwym do przebycia, bez wydeptanych ścieżek, które nie ranią stopy, gdy stawiam kolejny krok. Kiedy Arturiańscy rycerze wyruszyli na poszukiwanie świętego Grala, musieli upewnić się, że wybrali szlak, po którym do tej pory nikt nie szedł. Tylko tak mogli wypełnić swą misję.
Rankiem mam czas na medytację, kojącą muzykę i kawę, przy której powstaje większość moich artykułów i wpisów. Pamiętając dzisiejszy sen, sięgnęłąm po wyrocznię i wylosowałam kartę – „Lamentujące Drzewo”. Ostatnie dni są dla mnie pełne pożegnań i rewizji nawiązanych relacji. Jedne odchodzą, a spełniwszy swe zadanie, pozostawiają w pamięci nie tylko pozytywne chwile ale również i te, które odcisnęły na ścieżce do celu „krwawy” ślad łez.
Mam na imię Lidia, a to moja twórcza przestrzeń. Każdy dzień jest dla mnie nowym odkrywaniem i doskonaleniem się.
