Modlitwa, która zmieniła moje życie

Przeglądałam jakiś czas temu moje refleksje, które pod wpływem wydarzeń związanych z chorobą męża stopniowo budziły się w moim sercu. Przeżywałam wówczas czas buntu, niezgody na to doświadczenie. Miałam mnóstwo pretensji przede wszystkim do Boga, któremu całe życie pozostawałam wierna. Wierna jego przykazaniam, nakazom i zakazom. Jego obietnicom Ziemi Obiecanej i Zbawienia, które nie nadchodziły, a choroba mi go zabierała.

Usiadłam wówczas w kaplicy, z tym, co miałam: bólem, rozczarowaniem, poczuciem bezsensu i popłynęłam w rozważaniach:

MODLITWA SERCA

Zastanawialiście się kiedykolwiek nad sensem religijnych modlitw?

Ile różańców, odmówiliście? Ile mantr wyśpiewaliście?

Pomogło?

Czy tylko dzięki słowom narzucanym z zewnątrz Bóg pomaga?

Czy dziecko musi cały czas prosić rodzica, by zostać wysłuchanym?

To dlaczego swego Boga degradujemy do poziomu człowieczeństwa?

MODLITWY – powtarzane bezmyślnie, wyuczone przez religie, wdrukowane w umysł, zamykające serce.

Kto w ogóle zastanawia się nad trzydziestym powtórzeniem tej samej błagalnej treści, nie rozumiejąc jej sensu i znaczenia?

Ileż pacierzy wyszeptałam…

Wyuczone tracą moc dla serca, a czynią nas własnością religii.

Religie są potrzebne. Religie są ważne lecz stają się próbą nadania zewnętrznej formy temu, od którego pochodzimy.

Są pomostem dla wielu, którzy potrzebują mądrych przewodników w drodze do Stwórcy. Mądrych przewodników…

Są ukojeniem dla zmęczonych życiem.

Są… ważne. Ale nie potrafimy czerpać z ich zasobów.

A Bóg?

Zinstytucjonalizowany przeważa nad duchowością.

Boże! Im bardziej próbuję wyobrazić sobie Ciebie, tym bardziej nieudolnie Cie tworzę.

Im doskonalszy kształt zewnętrzny, tym mniej cię WE MNIE.

***

Wychowując tak kolejne pokolenie, uczymy ich wiary w system religijny, w powłokę tego, którego przykryliśmy, a nie wiary w Stwórcę.

Czy Bóg w twojej religii czyni cię otwartym na cierpienie i ból człowieka?

Czy ten Bóg, w tobie żyje, czy dawno umarł?

Czy ten Bóg zmienia cię na lepszą matkę, ojca, córkę i syna?

Czy twój Bóg jest raczej „alibi” na bezprawne występki?

Czy On przemienia twoje serce?

Czytamy, że On nas stworzył na swoje podobieństwo. Ile w sobie tego podobieństwa nosimy? Ile jego Światła nosimy?

A jego moc? Jak ją wykorzystujemy?

Dziś to my go tworzymy na nasz obraz,  nadając mu milion znaczeń, degradując do tego, który ma spełniać życzenia, czasem musi ukarać i wymyśla rytuały.

Jest żywy Bóg. Jedyny, tylko nie potrafimy Go w sobie poczuć.

***

MODLITWA, KTÓRA ZMIENIŁA MOJE ŻYCIE

Wyszłam z kaplicy po godzinie chyba. Czas, jaki tam spędziłam, zmienił moje podejście do duchowości i religii. Ten moment – trwający około godziny – pozwolił mi na nowo poczuć w sobie Boga, Boga w pełni człowieczego, żywego, który mnie kocha, taką jaka jestem, bez oczekiwań, potępienia, gdyż jedyną osobą, która mnie osądzała za bezsilność wobec choroby, byłam ja sama.