Neurografika – ALGORYTM IDENTYFIKACJI INTENCJI
Jestem od dłuższego czasu w trybie działania i tworzenia. Czasem widzę wyraźnie wiele dróg, lecz cel jest w moim odczuciu nieosiągalny i niewidoczny. Wiele projektów i przedsięwzięć rozpoczynałam z potrzeby Duszy, inne, by być podziwianą. Rozpoczęte domagają się dalszego ciągu, lub szczęśliwego zakończenia poprzez pożegnanie. Które wybrać, a które kontynuować?
- Sięgam po marker, kartkę, moje ulubione kredki „progresso” lub inne pastelowe i kreślę linie neurograficzne prowadząc je od lewej do prawej strony wzdłuż całej kartki. Nie mogę przestać. Widzę jak się krzyżują. W miejscach, gdzie linie się krzyżują, jest zgromadzonej sporo energii.
- Umieszczam tam koła o różnych średnicach. Widzę jedno większe. Na myśl przychodzi mi jedna czynność, od której zaczynam dzień i kończę go. Rysuję mniejsze kółka, które delikatnie nachodzą na duże działanie. Zaczynam dostrzegać związek pomiędzy nimi.
- Zaczynam zaokrąglać przecięcia. Dostrzegam ich wielość, dostrzegam zależność pomiędzy wieloma pomysłami a braku jasnej, widocznej drogi. Łagodzę konflikty i zaczynam widzieć co lubię i chcę robić, czego pragnie moja Dusza.
- Zaczynam głębiej oddychać. Wielość linii przestaje mnie przerażać gdyż zwracam uwagę na szczegóły, na działania pozornie mniej ważne, które prowadzą do realizacji najważniejszego celu.
- Mam ochotę dodać więcej linii. Wraz z ich kreśleniem, wysyłam w świat moje zadania, działania, wysyłam do ludzi, do których wkrótce dotrą. Znów łagodzę kąty, przecięcia linii.
- Biorę kredki i łączę kolorem powstałe figury. Dodaję tym samym nową energię tworzenia.
- Wzmacniam markerem linie, od których rozpoczęłam konkretyzować moje działania.
- Figura fiksacji, która pojawiła się na końcu to dwa większe koła – harmonia dwóch nakładających się działań. Już nie muszę dzielić twórczości pisanej, gdyż każdy temat może stać się księgą.
