Neurografika – ALGORYTM IDENTYFIKACJI INTENCJI

Jestem od dłuższego czasu w trybie działania i tworzenia. Czasem widzę wyraźnie wiele dróg, lecz cel jest w moim odczuciu nieosiągalny i niewidoczny. Wiele projektów i przedsięwzięć rozpoczynałam z potrzeby Duszy, inne, by być podziwianą. Rozpoczęte domagają się dalszego ciągu, lub szczęśliwego zakończenia poprzez pożegnanie. Które wybrać, a które kontynuować?

1. Sięgam po marker, kartkę, moje ulubione kredki „progresso” lub inne pastelowe i kreślę linie neurograficzne prowadząc je od lewej do prawej strony wzdłuż całej kartki. Nie mogę przestać. Widzę jak się krzyżują. W miejscach, gdzie linie się krzyżują, jest zgromadzonej sporo energii.
2. Umieszczam tam koła o różnych średnicach. Widzę jedno większe. Na myśl przychodzi mi jedna czynność, od której zaczynam dzień i kończę go. Rysuję mniejsze kółka, które delikatnie nachodzą na duże działanie. Zaczynam dostrzegać związek pomiędzy nimi.
3. Zaczynam zaokrąglać przecięcia. Dostrzegam ich wielość, dostrzegam zależność pomiędzy wieloma pomysłami a braku jasnej, widocznej drogi. Łagodzę konflikty i zaczynam widzieć co lubię i chcę robić, czego pragnie moja Dusza.
4. Zaczynam głębiej oddychać. Wielość linii przestaje mnie przerażać gdyż zwracam uwagę na szczegóły, na działania pozornie mniej ważne, które prowadzą do realizacji najważniejszego celu.
5. Mam ochotę dodać więcej linii. Wraz z ich kreśleniem, wysyłam w świat moje zadania, działania, wysyłam do ludzi, do których wkrótce dotrą. Znów łagodzę kąty, przecięcia linii.
6. Biorę kredki i łączę kolorem powstałe figury. Dodaję tym samym nową energię tworzenia.
7. Wzmacniam markerem linie, od których rozpoczęłam konkretyzować moje działania.
8. Figura fiksacji, która pojawiła się na końcu to dwa większe koła – harmonia dwóch nakładających się działań. Już nie muszę dzielić twórczości pisanej, gdyż każdy temat może stać się księgą.