Są takie kobiety…
Są takie kobiety, które nie muszą się starać, by swoim wdziękiem przyciągać mężczyzn.Są takie kobiety, które w „blue jeansach” i koszuli mają w sobie więcej seksapilu niż niejedna w sukience od Armaniego.Są i takie, które nie muszą uwodzić słowami – wystarczy delikatny uśmiech.Są kobiety, które nie muszą odsłaniać ud, by działać na zmysły.Chaotyczne, niepoukładane, nie do odgadnięcia, tajemnicze i nieprzewidywalne.To kobiety, którym na imię „Godność”.Nie wyższość, pycha, duma, chora ambicja…Ale Majestat Duszy, która ukochawszy swego Ducha przywdziała SZATĘ utkaną z MIŁOŚCI – AGAPE.
Kim jest dziś kobieta – bogini?
Boginie to kobiety, kojarzone prawie zawsze z naturą. Znamy je z literatury, podań i legend. Utożsamiamy się z nimi czasem i szukamy w nich inspiracji. Moja bogini, którą poznawałam i która w jakiś sposób była mi bliska to Atena. W niej odnalazłam symbole, które pomagają mi dotrzeć do mojej prawdziwej natury: mądrość, sztuka, sprawiedliwość w walce. Bogini bowiem to kobieta, która żyje nie tylko w zgodzie z przyrodą, ale z tą swoją naturą wewnętrzną – duchową… Wykorzystuje skłonności, odruchy i potrzeby do tego, by być mistrzynią w dziedzinie leżącej w jej naturze. Bogini przychodzi zazwyczaj na świat w niecodziennych okolicznościach i miejscach, z atrybutami przynależnymi jej misji i powołaniu, które…
Wewnętrzna równowaga kluczem do sukcesu
Zawsze, odkąd pamiętam, szukałam mego celu życiowego. Wiedziałam podświadomie, że moje przeznaczenie musi wypływać z celu nadrzędnego mej Duszy, kompatybilnego z Wyższą Jaźnią. Docierałam stopniowo zatem do końca poszukiwań mając nadzieję, że gdy już odnajdę ten najwyższy cel, zgodny z planem Duszy, zakończę poszukiwania. Zrozumiałam tymczasem, że to niekończąca się historia, tak długo, jak długo jestem TUTAJ na ziemi. Wiedziałam też, że moja wędrówka na ziemi zakończy się wraz z najwyższym spełnieniem. Wielu z nas w obecnych czasach poszukuje siebie, swej właściwej natury i tożsamości, która nigdy nie realizuje się w oderwaniu od Stwórcy, od tego boskiego czynnika. Poszukując siebie bowiem, pragniemy pozostać współtwórcami wielkich i wyjątkowych działań, a to…
Ciało jest łącznikiem do uwalniania emocji
Z moich obserwacji wynika, że tam, gdzie zawiodły wszelkie sposoby uwolnienia emocji, ostatecznym środkiem do przemiany, stał się dotyk. Wielu z nas, mając tendencję do tłumaczenia sobie swoich zachowań, żyje w oderwaniu od przeżyć emocjonalnych. Nie zawsze działania pod wpływem emocji można wytłumaczyć argumentami. Dlatego kontakt z ciałem, otwiera na kontakt z Duszą, która komunikuje się językiem uczuć. Dotyk emocjonalny Dotykając w sposób subtelny ciała, zyskujemy łączność z każdą komórką, w której zapisana jest cała nasza historia. Przeżycia zostawiają w niej ślad, zapis, który staje się bramą do Siebie. Analizowanie przeszłości, szukanie przyczyn zaburzeń emocjonalnych nie zawsze odnosi skutek, zwłaszcza, gdy oderwane jest od cielesnego kontaktu. Zanim w naszej postawie…
Potrzeby ciała – jak zająć się sobą?
Każda choroba, każde upośledzenie fizyczne, niedomaganie, nieustanne odwiedziny u lekarzy, zmuszają nasze ciało do zajęcia się nim i do zauważenia go. Potrzeby ciała spychane do nieświadomości zwrócają naszą uwagę, ale w negatywny sposób. Dopasowując się do podświadomości, ciało domaga się dotyku, czułości, dbałości o nie, domaga się nie tylko uwagi, ale należytego traktowania. Podstawowe potrzeby naszego ciała wynikają z zaspokojenia fizycznego. Czynimy to poprzez dostarczenie wartości odżywczych poprzez odżywianie, dopasowany ubiór, utrzymanie w czystości, odpoczynek, sen. Dusza natomiast domaga się czegoś więcej: estetyki i dopieszczenia, należy zadbania o wygląd, smukłość, zdrowe pożywienie, być może namaszczanie olejkami, upiększanie u kosmetyczki, fryzjera, odpowiednio dobrany styl… Zaniedbanie tej sfery cielesności tłumaczymy bardzo często…
Medytacja połączenia – odpowiednia, by zacząć
Któż z nas kochani nie doświadcza cierpienia i bólu? Każda doświadczona tragedia przyczynia się do rozpadu naszej komplementarności powodując odłączenie i oddzielenie cząstek duszy od ciała, umysłu, emocji. Czujemy się czasem jak poszatkowani i pozbawieni siły. Trwamy niekiedy latami w sytuacji bez wyjścia, w rozkroku tracąc poczucie pewności i sprawczości, zadając sobie pytanie: „kim jestem”? Medytacja, do której zapraszam, otwiera cykl spotkań, które mają na celu doprowadzić cię do samego centrum twego jestestwa – do Serca – Domu, z którego pochodzisz. Ma na celu na nowo połączyć te części, które tutaj na ziemi utraciłeś. Zanim rozpoczniesz mój drogi medytację, pamiętaj, by niczego nie przyśpieszać. Oddychaj swobodnie i daj sobie czas.…
Neurografika – metoda łącząca relaks ze zmianą przekonań
Neurografika jest metodą opartą na rysowanych mazakiem, pisakiem neuronowych liń i kształtów. Kreśląc mazakiem linie, odzwierciedlamy nasze wewnętrzne i podświadome procesy. Rysunek neurograficzny pomaga nam docierać do głębokich warstw psychiki, w której można usuwać blokady, poprzez przeprogramowanie ich. Kiedy byłam uczennicą szkoły podstawowej, licealnej a w czasach późniejszych studentką, zawsze podczas wykładów, czy na lekcjach lubiłam kreślić kółka. Rysowałam kwiatki, linie nie mające większego znaczenia. Miałam wrażenie, że słuchając lekcji i wykładów moja ręka malująca kółka pomaga mi przyswoić sobie nowe treści. Gdy jakiś czas temu trafiłam na metodę – zakochałam się w niej natychmiast. Wszystko stało się dla mnie jasne. Dziś tworząc neurograficzne obrazy czuję się jak w czasie…
Emocjonalne dzieci
Na temat emocji zarówno tych, postrzeganych jako złe, jaki i dobre, możemy poczytać w wielu publikacjach. Teoria teorią, a praktyka? Dziecięce reakcje Ostatnio obserwowałam reakcje dzieci podczas oglądania bajki. Były w niej sceny o różnym zabarwieniu emocjonalnym; od smutnej, po zabawną, poprzez wywołujące zdziwienie. Kiedy niektóre z nich śmiały się głośno i były rozbawione, na buziach innych był widoczny lekki uśmiech. Były i takie dzieci, które na tę samą sytuację nie reagowały w ogóle – jakby zamrożone. Te same dzieci, rozbawione i śmiejące się głośno bardzo silnie reagowały na sceny smutne. Na ich twarzach malował się grymas smutku i rozgoryczenia. Silnie przeżywały te sceny, a po filmie niejednokrotnie odczuwały potrzebę…
Świat dziecięcych wartości
Pokażmy dzieciom świat dorosłych. Świat pełen miłości, szczerości i szacunku. Nie mówmy, nie tłumaczmy lecz żyjmy tymi wartościami. Pozwólmy im bawić się w rodzinę, ale nigdy nie dopuśćmy by stało się głową rodziny. Pozwólmy, by smakowały życia, ale nie narażajmy na doświadczenia wczesnego cierpienia. Kupujmy zabawki, lecz nigdy nie bawmy się ich uczuciami. Przebierajmy na balik, zakładajmy im strój, ale nie dopuśćmy, by już w dzieciństwie musiały przyjmować rolę dorosłych. Rozpieszczajmy, spędzajmy z nimi czas i kochajmy bez obawy, że w dorosłości sobie nie poradzą lub wyrosną na egoistów. Dajmy dzieciom to, co w dzieciństwie do nich należy, tylko tak, zaspokoimy ich potrzebę miłości i poczucia bezpieczeństwa. Wyposażmy je w…
