Zawsze, odkąd pamiętam miałam tendencje do przyciągania ludzi niespełnionych, potrzebujących, którym chętnie spieszyłam z pomocą. Nawet nie zauważyłam przez te lata, jak bardzo czułam się wyczerpana mentalnie i fizycznie. Przebywając wśród nich, sama chłonęłąm ich narzekanie i cierpkie słowa o niesprawiedliwym życiu jak gąbka wchłania wodę. Czułam w sobie dwie przeciwne siły – jedną tą, która pamięta szczęście i wolność chwil, a drugą tą niezadowoloną i narzekającą.