Strach przed miłością, czy odrzuceniem?
Strach to uczucie, które pozbawia miłości
Strach obezwładnia, paraliżuje, odbiera jasność myślenia. Jego korzenie wrastają w serce, w którym może rozgościć się na dobre i zająć miejsce.
Boimy się wielu rzeczy: ludzi, zwierząt, sytuacji – utraty ukochanej osoby, wypadku, bankructwa, czy śmierci. A przyczynami najczęstszymi strachu są:
- usłyszenie słowa „nie” – czyli odmowa na prośbę,
- samotność i pustka z tym związana,
- wojna i konflikty,
- krytyka i ocena,
- choroba psychiczna.
To są przyczyny pośrednie, zewnętrzne. Jednak tak naprawdę główna przyczyna tkwi w nas samych – w głębi naszej Duszy i osobowości. To miejsce, w którym panuje Cisza wybrzmiewająca zgodność z moim JA, tym, które od zawsze we mnie jest. To przestrzeń, w którym styka się Moje Ja z Moim Stwórcą, a zaufanie do Niego ucisza we mnie sztorm powodowany przez uczucie STRACHU.
Lęk jest siłą potężną, która zacieśnia i zaciemnia umysł. Pod jego wpływem tracimy świadomość, bez której nie rozpoznamy problemu.
Strach doświadczany pozytywnie
Strach jest naszym sprzymierzeńcem. W czasach, w których jedynym zagrożeniem dla życia były dzikie zwierzęta i nieprzychylne plemiona, w których trzeba było stoczyć realną, fizyczną walkę, strach umożliwiał szybką reakcję: „walcz lub uciekaj”. Ratował w dosłownym znaczeniu życie i chronił przed zranieniami ciała i utratą terytorium.
Dziś sytuacja się zmieniła, ponieważ punkt odniesienia jako obiekt potencjalnej walki zmienił znaczenie.
Strach pozwala uniknąć zagrożeń „wirtualnych”: bezrobocia, rozstania z partnerem, wejścia w toksyczną relację czy zagrożeń w świecie cyfrowym. Umiejętne korzystanie z tej energii strachu pozwala na ochronę swojej osoby i rodziny. Dlatego warto przyjrzeć się i rozpoznać, jakie imię nosi uczucie strachu.
Strach jako motywacja
W partnerstwie
Chcę skupić się dziś na używaniu strachu jako narzędzia do uzyskania celu, jako środka do stosowania manipulacji. Tak niestety bywa często w relacji partnerskiej.
Związek, który oparty jest na strachu przed odejściem, rozstaniem, nigdy nie będzie trwały. Ileż razy słyszymy wyznanie: „kochanie, zmienię się – postaram się, pójdę na terapię…”.
Dlaczego?
„Bo Cię kocham”. Piękne, prawda?
Dla Miłości można wiele. Ale jaki jest prawdziwy powód postanowienia o zmianie? Dlaczego do tej pory druga osoba nie zrobiła nic, by poprawić relację, by zawalczyć o miłość? Pod tymi wyznaniami, „bo Cię kocham” kryje się prawdziwy powód: „Bo boję się, że odejdziesz, bo boję, że zostawisz, bo boję się być sam/sama”.
Motywem prawdziwym jest lęk przed porzuceniem i samotnością! W relacji opartej na Miłości i zaufaniu nie ma miejsca na szantaże i wymuszanie pewnych zachowań. Każda zmiana w sobie dla drugiej osoby powinna wynikać z dobra, które chcemy jej podarować, nie zaś ze strachu przed rozstaniem. Pozostawiając wybór partnerowi – partnerce dajemy przestrzeń na podjęcie decyzji.
W relacji rodzic – dziecko
Rodzic, którego bronią procesie wychowania jest wzbudzanie w dziecku uczucia strachu, odniesie zwycięstwo tylko na chwilę. W perspektywie dalszej jednak poniesie fiasko.
Dziecku należy przedstawić często argumenty, by uzyskać posłuszeństwo. Owszem jedno zadowoli się odpowiedzią, „bo chcę, bo jestem rodzicem, to dla twojego dobra”, ale większość z nich będzie pytać, dlaczego? Będzie stawiać opór. Kary stosowane jako środek wyzwalający strach, bardzo często uczą dzieci również takiego zachowania, a operowanie środkami wyzwalającymi strach staje się jedyną ich bronią w dorosłości.
Każda relacja oparta na strachu ogranicza wybór.
Tam gdzie jest strach tam nie ma miejsca na miłość.
A stosowanie strachu jako narzędzia do posłuszeństwa lub wymuszania pewnych zachowań i korzyści jest brakiem zaufania. Nie tylko do osoby, ale do Stwórcy. Jest brakiem zaufania do rozwoju wydarzeń, nie zawsze takiego, jaki sobie wymarzyliśmy.